Checkpointremmers: veiligheid bij hiv-patiënten met kanker in het reële leven

Checkpointremmers zijn een belangrijke aanwinst bij de behandeling van veel kankers. We hebben echter geen informatie over hun veiligheid bij de behandeling van hiv-dragers met kanker in het reële leven. Een Franse groep vorsers van het INSERM heeft in Glasgow de eerste gegevens van de ANRS-CO24-OncoVIHAC-studie gepresenteerd.

Tussen 17/01/2018 en 5/12/2023 hebben de vorsers 150 patiënten in 33 Franse ziekenhuizen gerekruteerd. In Glasgow hebben ze de gegevens gepresenteerd over 140 patiënten na een gemiddelde follow-up van 9,2 maanden.

De hiv-infectie was gemiddeld 25 jaar geleden gediagnosticeerd. De gemiddelde duur van de antiretrovirale behandeling was 19,5 jaar en het laagste aantal CD4-cellen was 117/mm³.

Distributie van de checkpointremmers: 79,3% kreeg een PD-1-antagonist, 17,9% een PD-L1-antagonist, 2,1% een CTLA-4-antagonist en 0,7% een combinatie van een PD-1-antagonist en een VEGF-antagonist.

Vijfenzestig patiënten kregen een checkpointremmer wegens longkanker, vijftien wegens hoofd- en halskanker, twaalf wegens een melanoom, elf wegens leverkanker en negen wegens een hodgkinlymfoom.

Checkpointremmers en hiv-infectie: veiligheid in het reële leven

Tijdens de follow-up zijn 34 immunologisch gemedieerde graad ≥ 3-bijwerkingen genoteerd bij 20 patiënten, dus een incidentie van circa 26,9 per 100 persoonsjaren.

Het aantal patiënten dat minstens één immunologisch gemedieerde graad ≥ 3-bijwerking heeft vertoond, was 13,8% na 6 maanden, 15% na 12 maanden en 18,7% na 18 maanden. Eén patiënt (0,7%) is gestorven aan een myocarditis als complicatie van de behandeling.

Risicofactoren voor immunologisch gemedieerde bijwerkingen

Bij multivariate analyse was het risico op optreden van een of meer immunologisch gemedieerde graad ≥ 3-bijwerkingen hoger:

- bij de patiënten die al 17 jaar of langer seropositief waren;

- bij de patiënten met minder dan 200 CD4-cellen/mm³;

- bij de patiënten die seropositief waren voor het cytomegalovirus (CMV);

- bij de patiënten met een voorgeschiedenis van chirurgie bij de behandeling van hun kanker.

Ref.: Baldé R. et al. Mondelinge presentatie 041, HIV Glasgow 2024.